آیا محدودیت بانکی برای رمزارزها یک توطئه دولتی است؟ حقیقتی که باید بدانید!

این روزها، روایت قربانی بودن صنعت رمزارز به یکی از موضوعات داغ تبدیل شده است. بسیاری از چهره‌های برجسته این صنعت معتقدند که به دلیل ماهیت انقلابی و تهدیدکننده‌ای که برای سیستم مالی سنتی دارند، از دسترسی به خدمات بانکی در ایالات متحده محروم شده‌اند. این ایده که یک «توطئه عمیق» با محوریت دولت و نهادهای مالی برای حذف رمزارز از سیستم مالی وجود دارد، به شکل گسترده‌ای مطرح شده است.

مارک آندریسن، سرمایه‌گذار میلیاردر و یکی از شخصیت‌های برجسته این فضا، در یک گفتگوی پادکستی با جو روگان، نظریه‌ای به نام «عملیات خفگی ۲.۰» را مطرح کرد. او مدعی شد که دولت بایدن و برخی مؤسسات مالی، به‌طور مخفیانه دسترسی ۳۰ مؤسس فعال در حوزه تکنولوژی و رمزارز را به خدمات بانکی مسدود کرده‌اند. این ادعا باعث شد تا چهره‌هایی همچون جسی پاول، یکی از بنیانگذاران صرافی کراکن، و برایان آرمسترانگ، مدیرعامل کوین‌بیس، نیز با او هم‌صدا شوند. آرمسترانگ حتی سناتور الیزابت وارن را متهم کرد که در این توطئه نقش کلیدی داشته است.

اما آیا واقعاً بانک‌ها برای جلوگیری از پیشرفت رمزارز دست به چنین توطئه‌ای زده‌اند؟ نگاهی دقیق‌تر به واقعیت‌های این صنعت و رویکرد بانک‌ها نشان می‌دهد که موضوع پیچیده‌تر از آن است که صرفاً به توطئه‌ای دولتی تقلیل یابد. بانک‌ها همواره در انتخاب مشتریان خود محتاط بوده‌اند و دلیل اصلی این موضوع مدیریت ریسک است. این نهادها برای حفظ مجوزهای خود و جلوگیری از ورشکستگی، تحت نظارت‌های سخت‌گیرانه و آزمایش‌های استرس قرار می‌گیرند. در چنین شرایطی، ورود به حوزه پرریسکی مانند رمزارز، آن هم با سابقه‌ای مملو از هک، کلاهبرداری، و پولشویی، منطقی به نظر نمی‌رسد.

آمارها حاکی از آن است که تنها در سال ۲۰۲۳، بیش از ۲۴ میلیارد دلار پول غیرقانونی وارد فضای رمزارز شده است. نمونه‌هایی مانند پرونده ۴.۳ میلیارد دلاری جریمه بایننس برای نقض قوانین بانکی آمریکا یا استفاده کره شمالی از سرویس‌های مخلوط‌کننده رمزارز برای تأمین مالی برنامه‌های هسته‌ای، تنها بخشی از این چالش‌ها هستند. در این شرایط، بانک‌ها ترجیح می‌دهند با احتیاط بیشتری وارد این حوزه شوند.

نکته جالب توجه این است که صنعت رمزارز، با وجود تمام محدودیت‌ها، در حال پذیرش گسترده‌تری است. ورود غول‌های مالی مانند بلک‌راک و جی‌پی مورگان به این حوزه نشان‌دهنده تغییر نگرش وال استریت به رمزارز است. حتی جی‌پی مورگان، با مدیریت جیمی دایمون که از منتقدان سرسخت رمزارز بود، اخیراً به مشتریان خود امکان سرمایه‌گذاری در صندوق‌های رمزارز را ارائه داده است.

به جای گله‌گذاری درباره توطئه‌ها و محدودیت‌ها، بهتر است صنعت رمزارز روی ایجاد بیزینس‌هایی تمرکز کند که ارزش ریسک‌پذیری برای بانک‌ها داشته باشد. بانک‌ها در نهایت به دنبال تعادلی میان ریسک و پاداش هستند و اگر رمزارز بتواند این معادله را به سود خود تغییر دهد، راه برای همکاری باز خواهد شد.

منبع